ΠΑΜΙΣΟΣ ΜΕΣΣΗΝΗΣ «ΟΙ ΤΡΙΦΥΛΟΦΟΡΟΙ ΤΗΣ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΥ»
Ο γηραιός Πάμισος Μεσσήνης, ο Παναθηναϊκός της Πελοποννήσου όπως τον ανέφερε ο μεγαλύτερος δημοσιογράφος των αθλητικών γεγονότων όλων των εποχών, αείμνηστος πλέον, Γιάννης Διακογιάννης, ετοιμάζεται να δώσει ένα ακόμα παρών σε τελικό κυπέλλου όπως του αρμόζει για την πολυετή παρουσία του στο μεσσηνιακό στερέωμα.
Ο Πάμισος (καθώς και η Εράνη για να μην την αδικούμε) έχει κατακτήσει τα περισσότερα Κύπελλα στη Μεσσηνία και εφόσον ο ιστορικός Απόλλων είναι πλέον μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, φαντάζει ως η δεύτερη μεγαλύτερη ομάδα της Μεσσηνίας μετά την εκτός συναγωνισμού αναδεξιμιά μου Μαύρη Θύελλα.
Ποιος από εμάς τους διαχρονικούς βετεράνους (πολύ παλαιούς) φιλάθλους δεν θυμάται τα παιχνίδια μπαράζ στο γήπεδο του Φωστήρα, στη συνοικία του Ταύρου με αντιπάλους τον Αμφίλοχο Αμφιλοχίας και τη συμπατριώτισσα του Μαύρη Θύελλα.
Στην πολυετή ύπαρξη του (ιστορία του) έχει να επιδείξει τεράστιες επιτυχίες αλλά και αλησμόνητους άθλους!!
Επιτυχία του ήταν να παίξει Γ΄ Εθνική με γεμάτο μέχρι τα μπούνια κολαστήριο γήπεδο του. Με 3.500!, 5.000! και καμιά φορά και 1.000 άτομα έξω από το γήπεδο, δηλαδή 6.000! Καμιά ομάδα δεν μπορούσε να του αντισταθεί και να περάσει αλώβητη από τη Μεσσήνη. Για το κύρος του και την απλόχερη φιλοξενία του έχει να τον ευχαριστήσει η πρώτη ομάδα του τόπου Καλαμάτα δυο φορές ως προς το θέμα παραχώρησης του γηπέδου του.
Στα δικά μου χρόνια (πολύ παλιά) το είχε παραχωρήσει στην Π.Σ Η Καλαμάτα για να παίξει αρκετά παιχνίδια Β΄ Εθνικής όπως και ένα ματς κυπέλου με τον Παναθηναϊκό. Στα σημερινά χρόνια με χορτοτάπητα και προβολείς πλέον (υπερσύγχρονο) το ξαναδάνεισε ξανά στη φίλη του συμπατριώτισσα Μαύρη Θύελλα.
Οι Καλαματιανοί φίλαθλοι δεν είναι αγνώμονες και όταν η πρώτη ομάδα του τόπου έπαιζε εκτός έδρας κατέκλυζαν την εξέδρα με την πολυάριθμη παρουσία τους.
Πρώτη και καλύτερη η συγχωρεμένη φίλη μου, αθυρόστομη, Αγγέλω Σμυρνιού.
Έπαιρνε τον κυρ Γιάννη τον Κοντέα από την Καλαμάτα σώνει και καλά να την φέρει με το αμάξι του στο γήπεδο του Παμίσου. Μάλιστα ενθυμούμαι πολύ καλά, είχε δυο μαξιλαράκια, το ένα είχε χρώμα μαύρο με άσπρες λουρίδες και το άλλο παρότι ήταν Ολυμπιακός, ήταν καταπράσινο.
-Παμισάραααα ρεεε! Παλιό κοράκι παίξε καλά, γιατί θα σε πλακώσουμε με την ομπρέλα, φώναζε στον διαιτητή.
Γεωργούλια για σου ρεεεε! Εδώ είμαι! Έλεγε στον επίσης αθυρόστομο φίλο μου Γιώργο.
-Αγγέλω κάτσε καλά και μη βρίζεις και πετάξεις κανένα μπουκάλι στον επόπτη και μηδενιστούμε! της έλεγε ο Γεωργούλιας.
-Εμένα το λες ρε μορόβλαχε! Εσύ κοίτα μην πλακώσεις κανένα διαιτητή!
Ωραία χρόνια…τα θυμάμαι και δακρύζω, τίποτα δεν είμαστε ρε φίλε τίποτα, εφήμεροι! Έφυγε ο Κοντέας, έφυγε ο θείος μου Λυκούργος, έφυγε η Αγγέλω, έφυγε ο Γαβρίλος ο φίλος του Χατζηαγγελή και από τους παλιούς έχουμε μείνει του λόγου μου εγώ και ο μουρλός ο Σπύρος η Μούμια! (λέει και αυτός κανα μπινελίκι, αλλά προς θεού όχι σαν την Αγγέλω, αυτή όλους μας έβριζε!!-εάν δεν την μπαλώναμε με πεντοχίλιαρο στις δραχμές και με εικοσάρικο η πενηντάρι με τα ευρώ!!).
Αυτός ήταν και είναι ο Πάμισος…σεβασμός από παντού! Όλες οι ομάδες τον σέβονται, αλλά και καταβάθος τον φοβούνται.
Παράδειγμα: Κέρκυρα-Πάμισος 8.000 θεατές , η Κέρκυρα ανεβαίνει κατηγορία εάν νικήσει ενώ ο Πάμισος είναι στη μέση 6ος (ρυθμιστής του πρωταθλήματος).
Πριν ξεκινήσει το ματς βρίζουνε, δεν σέβονται!! Μπιστικέας (προπονητής και παίχτης) προς την εξέδρα…
-Δεν μας φοβόσαστε? Κοιτάτε καλά σας βάλω ένα γκολ! Μήπως βάλατε μυαλό!
Σουτ μέσα η μπάλα! Κανά δυο τρεις ξαναβρίζουν..
-Ε τώρα θα σας τελειώσουμε, πάρτε και το δεύτερο!
1-3, οι τριφυλοφόροι τελειώσανε τελικά την ασεβή Κέρκυρα και ανέβηκαν τα Γιάννενα.
Αυτός ήταν και είναι ο Πάμισος που πολλές ομάδες υποκλίνονται ακόμα στο μεγαλείο του!
Μετά τιμής (ακόμα τη διατηρώ)
Ο φίλος σας ΑΔΥΣΩΠΗΤΟΣ.
