Η Α.Ε.Λ. έδειξε το δρόμο…

Δεν την… πετσώσανε πολύ την κουβέντα οι άνθρωποι της Λάρισας κι όσο δύσκολη είναι πάντα η απόφαση να αλλάξεις προπονητή, πόσο μάλλον μεταξύ προετοιμασίας και έναρξης πρωταθλήματος, την πήραν… Γιατί λειτούργησαν με αγωνιστικά καθαρά κριτήρια, αξιολογώντας αυτό που έβλεπαν… Απλά είναι τα πράγματα.

Ο Δερμιτζάκης που έφυγε και που από πέρυσι είχε δώσει δείγματα γραφής… και ήταν ομολογουμένως σε συνεχή επιτήρηση – και έτσι πρέπει να κάνει το αφεντικό και οι συνεργάτες του σε μια ομάδα, όχι ο προπονητής να βγάζει και γλώσσα… σε μια αποτυχία – προχώρησε την ομάδα στο Κύπελλο, δεν αποκλείστηκε, αλλά δεν πήρε άλλη ευκαιρία.

Όταν σου παίρνουν ότι καλύτερο ζητάς σε παίκτες – ότι έγινε στην Καλαμάτα έγινε και στη Λάρισα και πιο στοχευμένα ίσως, γι’ αυτό και είναι στο Βορρά το πρώτο φαβορί – όταν διατυμπανίζεις ότι πάμε να φτιάξουμε ομάδα, αλλά ομάδα δε βλέπουμε, μια, δυο τρεις… παίρνεις γρήγορα και έγκαιρα τις αποφάσεις σου αναλαμβάνοντας το όποιο τίμημα.

Επιβάλλεται να τις πάρεις. Δεν αναβάλεις, άντε να δούμε και το επόμενο, άντε και ποιο κάτω…

Και στην Α.Ε.Λ. τα πράγματα είπαμε είναι απλά και αγωνιστικά. Ούτε το Κύπελλο Ελλάδος ζητήθηκε από τον Δερμιτζάκη, ούτε το πρωτάθλημα πριν καν αυτό ξεκινήσει. Αναγνωρίζοντας ότι είναι καινούργια και θέλει χρόνο, όσος χρόνος και να απαιτείται κάποια πράγματα, πάντα αγωνιστικά, τακτικής, διαχείρισης υλικού, απόδοσης και αξιοποίησης παικτών φαίνονται.

Και ο Δερμιτζάκης δεν έκλεισε το ρόστερ και ζήταγε και ζήταγε… Δούλευε… Σκέψου άλλους… Σωστά η Α.Ε.Λ. έδειξε το δρόμο. Στο δρόμο της επιτυχίας συναισθηματισμοί δε χωράνε…