Παικταράδες που ξελασπώνουν ομάδα και Αναστόπουλο…

Η νίκη κόντρα στον Παναργειακό, ήρθε όπως και με τα Χανιά στα χασομέρια… Ε και; Ένα παιχνίδι λήγει, όταν σφυρίξεις τρις ο διαιτητής. Η νίκη στο φινάλε δικαιώνει αυτόν που προσπαθεί και επιμένει. Απλά δε θα είναι κάθε μέρα τ’ Αγιαννιού.

Η Καλαμάτα μπορούσε σαφώς να είχε σκοράρει πολύ νωρίτερα από το 95’. Και πέναλτι έχασε, και δοκάρι είχε και ευκαιρίες κλασσικές για γκολ δημιούργησε στο β΄ ημίχρονο.

Θετική έκπληξη η επιλογή 4άρων στην άμυνα, στην αρχική 11άδα, Ουές, Βαλεριάνου, Στρούγγη, Μπακαγιόκο. Αλίμονο αν ήταν οι επιλογές διαφορετικές ενόψει του φουλ-άμυνα Παναργειακού που αυτός δεν μας εξέπληξε με το σύστημά του.

Μουστακόπουλος, Αναστασόπουλος αμυντικά χαφ, και σε κάπως δημιουργικό ρόλο των πρώτο, τον Ντιγκινί πιο μπροστά σε ρόλο 10αριού, Μορέϊρα, Μόρσει, Αλγκαρανάζ στην επίθεση, ο τελευταίος κορυφή.

Η ποιότητα από την Καλαμάτα, οι πολλές επιλογές και το βάθος στο ρόστερ είναι ξεκάθαρο πως φτάνουν και περισσεύουν… Υπήρχαν στιγμές που οι «μελανόλευκοι» παίζοντας γρήγορα, κάθετα, το ένα-δυο πάντα με κάτω τη μπάλα, δημιουργούσαν προϋποθέσεις και έκαναν τη διαφορά. Έτσι προήλθε το πέναλτι – δεν εξετάζω αν ήταν ή όχι –  που έφερε το γκολ, έτσι και το δεύτερο – έβγαζε μάτια αυτό – που αστόχησε ο Βολιβιανός.

Γενικά όμως παρά το 4-2-3-1 η ανάπτυξη στο α΄ μέρος ήταν αργή, η μπάλα δεν έφτανε στους μπροστά κι όταν έφτανε καθυστερούσαν να δημιουργήσουν απειλή, ενώ για μεγάλο διάστημα, μετά την ισοφάριση του Παναργειακού στο 16΄ η γηπεδούχος πελάγωνε στον αγωνιστικό χώρο, δείγμα απροετοίμαστης να αντιδράσει σε δύσκολες καταστάσεις ομάδας…

Άργησε να συνέλθει από την ισοφάριση η Καλαμάτα, απλά ο φιλότιμος Παναργειακός δεν ήταν ο αντίπαλος που θα μπορούσε αυτό να το εκμεταλλευτεί.

Γενικά, η εικόνα της Μαύρης Θύελλας είναι ομάδας που στηρίζεται στη στόφα, την εμπειρία, την έμπνευση, την επινόηση, την πρωτοβουλία, την προσωπικότητα, την ικανότητα των παικτών της, σε ένα μονίμως μονότονο παιχνίδι από τα πλάγια που δίνει χρόνο στον αντίπαλο να μαζευτεί. Σίγουρα ο χρόνος λειτουργεί υπέρ μιας ομάδας με τέτοιες δυνατότητες για το ρυθμό και τους αυτοματισμούς της. Αν πάντως βρουν χώρο μπροστά και έκθετη την αντίπαλη άμυνα οι «μελανόλευκοι» είναι πολύ επικίνδυνοι, αρκεί να νικήσουν και τον τερματοφύλακα.

Με δυο κουβέντες… ο Αναστόπουλος έπεισε τον Πρασσά να μαζέψει τόσους παικταράδες, δυο – τρεις να τραβάνε κάθε φορά στα δύσκολα, αρκούν για να ξελασπώσουν την ομάδα και τον ίδιο… Δεν είναι τυχαία η επιλογή των παικτών που έχει κάνει ο κόουτς, διότι γνωρίζει καλύτερα από τον καθένα τη δουλειά του…

Στην επανάληψη, σταδιακά οι κινήσεις σε επίπεδο αλλαγών ήταν επιτυχημένες, λαμβάνοντας υπόψη ότι για δεύτερο συνεχόμενο ματς αυτοί που ήρθαν από τον πάγκο καθόρισαν το νικηφόρο αποτέλεσμα (βλέπε Μπαράλες). Προς το τέλος, έντονη πίεση, υπερφορτώθηκε η επίθεση με πολυκοσμία στα αντίπαλα μια αγωνιστική φιλοσοφία εν τέλει με γιόμες, σέντρες, κόρνερ, κόντρες… έλα και κάτι καλό θα βγει… σύστημα μπαρμπούτι δηλαδή. Άφησε και ο διαιτητής με 10 παίκτες για κανα 20λεπτο τον αντίπαλο – υπερβολική απόφαση – οπότε διευκολύνθηκαν τα πράγματα.

Είναι εμφανές από τον τρόπο που αντιδρούν, που πανηγυρίζουν οι παίκτες της Καλαμάτας, ότι υπάρχει θετικό κλίμα στην ομάδα, ομόνοια, πάθος, δίψα, έργο φυσικά και του Αντώνη Μαυρέα. Στις δηλώσεις ωστόσο Αναστόπουλου μετά το ματς δεν καταλάβαμε πάλι αυτά τα περί περυσινού διακυβεύματος, «να τα θυμόμαστε τα περυσινά…» για τα γραφεία, τα αποδυτήρια, σε ύφος μάλιστα έντονο και με εκνευρισμό, που δεν μας έπεισε όσον αφορά τον ίδιον ότι όλα είναι καλά.

ΚΟΤΣΑΡΗΣ: Δεύτερο ματς πρωταθλήματος βασικός. Στο γκολ του Παναργειακού πάντως έκανε κακή εκτίμηση και αναποτελεσματική έξοδο. Κατά τα άλλα θεατής της αναμέτρησης.

ΟΥΕΣ: Μαχητής στην πλευρά του. Ανασταλτικά σταθερός, ανεβαίνει βοηθάει και στην επίθεση.

ΒΑΛΕΡΙΑΝΟΣ: Είχε αρκετές άστοχες επιλογές και ενέργειες στο α΄ μέρος. Στην επανάληψη βελτιώθηκε, πρόσφερε περισσότερο στην επίθεση, αν και τον είδαμε να αφήνει τη θέση του στα αριστερά, να έρχεται και δεξιά, να κινείται παντού δεν ξέρουμε αν είναι επιλογή του ή εντολή προπονητή.

ΜΠΑΚΑΓΙΟΚΟ: Με λάθη και σοβαρά που ευτυχώς δε στοίχησαν. Θύμισε τον παλιό επιρρεπή σε αμυντικές γκάφες Μπακαγιόκο.

ΣΤΡΟΥΓΓΗΣ. Αν δεν πιανόταν στον ύπνο και δεν τον εξέθετε ο Κωστίκας στη φάση της ισοφάρισης του Παναργειακού, θα ψάχναμε όπως κάθε φορά να βρούμε λάθος…

ΜΟΥΣΤΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Πολλά χιλιόμετρα στο κέντρο, μοίραζε δεξιά, αριστερά, εκτελούσε καλά στημένα, έκοβε εκ των κορυφαίων, με αντοχή και δυνάμεις μέχρι το τέλος.

ΑΝΑΣΤΑΣΟΠΟΥΛΟΣ: Μαχητής, φιλότιμος, αλλά ανασταλτικά μόνο. Ανεβαίνει στα στημένα, όταν βρει την ευκαιρία σουτάρει, δικαιολογημένη η αντικατάστασή του στο ημίχρονο.

ΝΤΙΓΚΙΝΙ: Κανά 2-3 φορές πασάροντας αμέσως στον κενό χώρο, όπως στην περίπτωση που ήρθε το δεύτερο πέναλτι που κέρδισε ο Αλγκαρανάζ, έδειξε την ποιότητα και την εμπειρία του, γενικά όμως κινήθηκε σε ρηχά νερά και δικαιολογημένα αντικαταστάθηκε στο 61’.

ΜΟΡΕΪΡΑ: Λίγα πράγματα… Χαμένος, φαινόταν μόνο όταν εκτελούσε κόρνερ… Μοιραία αντικαταστάθηκε.

ΜΟΡΣΕΪ: Είχε δυο πολύ δυνατά 10λεπτα, στο ξεκίνημα κάθε ημιχρόνου. Στο πρώτο κέρδισε το πέναλτι από το οποίο προήλθε το 2-0, στο δεύτερο είχε τετατέτ από θέση πλάγια αριστερά αλλά νικήθηκε από τον αντίπαλο γκολκίπερ. Γενικά θετικός.

ΑΛΓΚΑΡΑΝΑΖ: Παίκτης περιοχής. Ξέρει να κινηθεί και ας σκόραρε μόνο από τα 11 βήματα. Μοιραίος χάνοντας το δεύτερο, αλλά στην επανάληψη έχασε επίσης γκολ από μισό μέτρο που δεν χάνεται. Όταν βγαίνει από την περιοχή, πελαγοδρομεί… Δύσκολα πάντως τον αποσύρεις.

ΡΙΕΝΣΤΡΑ: Η πρώτη αλλαγή Αναστόπουλου στο ημίχρονο. Σε σχέση με τις άλλες φορές που έπαιξε πιο δραστήριος. Όχι σπουδαία πράγματα βέβαια, είχε δοκάρι και κλασσική έτσι ευκαιρία να σκοράρει, δυο θετικά γεμίσματα κυρίως από δεξιά στα καρέ που συμπληρώνουν την παραγωγική του παρουσία.

ΠΑΜΛΙΔΗΣ: Μπήκε στο 61΄τελείωσε το ματς και δεν τον καταλάβαμε…, απλά γέμιζε αριθμητικά με την παρουσία του την αντίπαλη περιοχή.

ΧΑΓΚΑΝ: Αλλαγή και αυτός στο του 61΄, πιο κινητικός, έδωσε στηρίγματα, κέρδισε κόρνερ από προσωπικές του μονομαχίες, αλλά στην τελική ακίνδυνος.

ΒΑΣΙΛΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ: Φαίνεται παίκτης κλάσης, έστω και στο 78΄που μπήκε, έδωσε ενέργεια χωρίς πολλά πολλά, έχασε ευκαιρία, έμπαινε δυνατά στις φάσεις, αλλάζει τα δεδομένα…

ΜΠΑΡΑΛΕΣ: Και μόνο τη γκολάρα που έβαλε και η Καλαμάτα νίκησε φτάνει και περισσεύει. Σωστά ο Αναστόπουλος τον έριξε στο γήπεδο στο τελευταίο 10λεπτο που το ματς πήγε στη σέντρα, στη δύναμη και στην επαναφορά της μπάλας στα καρέ.