Καλή ομάδα η Μαύρη Θύελλα, με οργάνωση, δύναμη, αλλά και η SL2 απαιτεί τα… κλειδιά της

Στον απόηχο του 0-0 με τον Αστέρα Τρίπολης Β΄, τί είδαμε σαν γενική εικόνα… στο “Θόδωρος Κολοκοτρώνης”

Στατιστικώς η Καλαμάτα ολοκλήρωσε τα φιλικά προετοιμασίας με 4 νίκες, μια ισοπαλία, χωρίς να δεχτεί γκολ και έχοντας σκοράρει νωρίς στα παιχνίδια που τελικά επικράτησε. Την είδαμε αγωνιζόμενη μόνο στην Τρίπολη, ένα παιχνίδι φυσικά δεν είναι αρκετό για να βγάλεις ασφαλής συμπεράσματα και να κάνεις προβλέψεις είναι όμως ενδεικτικό.

Όσον αφορά τον αγώνα, η Καλαμάτα είχε την υπεροχή και την πρωτοβουλία των κινήσεων, δεν απειλήθηκε ούτε μια φορά και δεν σκόραρε γιατί ήταν άτυχη. Είχε χαμένο πέναλτι με τον Παμλίδη και καλές ευκαιρίες, ιδίως στο α΄μέρος με τον Γρίβα. Η ομάδα που αγωνίστηκε στην επανάληψη, έδειξε περισσότερη φρεσκάδα, με καλύτερη κίνηση στον κενό χώρο, μεταβιβάσεις, διαγώνιες και κάθετες πάσες (από μια τέτοια προήρθε το πέναλτι), γεγονός που επιβεβαιώνει την πληρότητα που υπάρχει στο ρόστερ. Οι «βασικοί» του α’ μέρους μετά το πρώτο 20λεπτο, πάταγαν καλύτερα στο γήπεδο, διέθεταν εμφανή ποιότητα, μένει να δούμε αγωνιζόμενο τον Αλγκαρανάζ που είναι βαρόμετρο στην επίθεση, να μπει και ο Βασιλαντωνόπουλος στο κάδρο.

Με δυο λόγια αυτό που είδαμε να… χτίζεται φέτος ήταν μια καλή ομάδα, με οργάνωση, δύναμη, πλάνο… Κάτω η μπάλα, πάσες, κυκλοφορία, τρεξίματα, συγκέντρωση…

Αναλυτικότερα… Η Καλαμάτα πίσω είναι πολύ δυνατή. Δεν της κάνεις φάση. Στους θεατές του αγώνα ήταν και οι τρεις τερματοφύλακές της. Η αμυντική λειτουργία των «μελανόλευκων» είναι σοβαρή και αποτελεσματική. Οι αμυντικοί δίνουν στηρίγματα και στην επίθεση με ανεβάσματα, είδαμε του Πίρινεν, του Τσελεπίδη και του Μπακαγιόκο (στην επανάληψη), ο Στρούγγης (αμυντικός ογκόλιθος) μένει πιο πίσω, Βαλεριάνος, Ουές φουλ μπακ… θετικός ο Στίκας…

Η Μαύρη Θύελλα είχε στο παιχνίδι της οργάνωση με σαφής διάθεση ανάπτυξης από τα άκρα και ατομικές ενέργειες όταν χρειάζεται… Ο Μορέιρα ξεχωρίζει, κινητικότατος ο Γρίβας ήταν μέσα στα τελειώματα των φάσεων στάθηκε άτυχος, μας άρεσε ο Φρίμπονγκ, ο Ντιγκινί έχει την κίνηση, φαίνεται η εμπειρία του στο άδειασμα αντιπάλου, ο Παμλίδης έχασε το πέναλτι και έπεσε λίγο… θέλει το χρόνο του…

Η Καλαμάτα δε σκόραρε. Είχε τις ευκαιρίες, δεν ολοκλήρωσε. Στο μεσοεπιθετικό κομμάτι η φιλοσοφία του παιχνιδιού της είναι σωστή, αλλά ως καινούργια ομάδα, εμφανώς θέλει παιχνίδια, αφού οι αυτοματισμοί και ο ρυθμός θα έρθουν μέσα από αυτά. Οι δυνατότητες, η ποιότητα, οι επιλογές, το βάθος στο ρόστερ, η δυνατότητα εσωτερικών αλλαγών και το καλό κλίμα, όλα λειτουργούν υπέρ της… Θέλει χρόνο και υπομονή.

Στην Τρίπολη πάντως η Καλαμάτα πήρε μια καλή γεύση, ίσως την καλύτερη από οποιοδήποτε άλλο φιλικό που έδωσε στην προετοιμασία της για το τί την περιμένει στο πρωτάθλημα. Ο Αστέρας παρατάχθηκε φουλ αμυντικά, με δυο πολυπρόσωπες ζώνες άμυνας, κοντά οι γραμμές, πολύ κόσμο γύρω από την περιοχή του, σύστημα που θα  αντιμετωπίσει η Μαύρη Θύελλα από τους περισσότερους για να μην πούμε όλους τους αντιπάλους της.

Ακόμα και για την Κηφισιά, όσοι την έχουν δει, κάνουν λόγο πρώτα για μια «σφιχτή» πίσω ομάδα. Πληροφορία ενδεικτική  ίσως, του ποδοσφαίρου που περιμένουμε να δούμε φέτος στην κατηγορία.

Αυτό σημαίνει πως η Καλαμάτα πρέπει να έχει έτοιμα τα… κλειδιά της… Να έχει τις λύσεις να αντιμετωπίζει ομάδες που παίζουν άμυνα.

Για αυτά που δεν μας άρεσαν στην Τρίπολη; Ομολογώ ήταν λίγα… Οι σέντρες του α΄ ημιχρόνου δεν ήταν καλές, αλλά γενικά η Καλαμάτα παίζει κάτω τη μπάλα. Στα χαφ περιμένουμε παραπάνω… Ριέστρα, αθόρυβος παίκτης, αλλά πολύ αθόρυβος… Ο Ξενιτίδης στην επανάληψη «γέμισε» καλύτερα τον άξονα…

Αν εξαιρέσεις τέλος το… τρακ του πρώτου 10λέπτου, καλή εμφάνιση ο Χότζα σαν αριστερό μπα-χαφ. Με θράσος, δύναμη, έδωσε μάχες με πιο δυνατά από αυτόν κορμιά, έβλεπε, πάσαρε… θετικό πρόσημο.