Ο… Μπίσσα “έφαγε” τον Μαντζούνη, στο “Νησί”

Ενώ αναρρώνω από την πρόσφατη νέα περιπέτεια της υγείας μου, με θλίψη θα έλεγα ότι παρατηρώ τις διαπραγματεύσεις της… ταβέρνας και το φαγητού, ανάμεσα στο παιδάκι αυτό τον Μπίσσα, ένα ποδοσφαιριστή του Α’ τοπικού, με τη (πάλε ποτέ) τεράστια, Μαύρη Θύελλα.

Μάλιστα, ήταν ο πρώτος ίσως ποδοσφαιριστής στην ιστορία του Ελληνικού ποδοσφαίρου, πόσο δε της Καλαμάτας, του οποίου η μεταγραφή χάλασε για ένα, άντε δύο το πολύ γεύματα, κατά δήλωση παρακαλώ ΤΟΥ ΙΔΙΟΥ αυτού του κυρίου, αμέσως μετά το πέρας των διαπραγματεύσεών του, με τον πρόεδρο του ΠΣ Η Καλαμάτα, την Παρασκευή το βράδυ, μαζί με τον Λαθύρη, στο μαγαζί του Κουκούτση, στην Παραλία…

Μικραίνει φίλες και φίλοι, συνεχώς και πολύ επικίνδυνα πια η μεγάλη μας παλιά Μαύρη Θύελλα. Σκέφτομαι τον σπουδαίο Σταύρο Παπαδόπουλο  – ή και τον Γιώργο Γρηγορόπουλο – να κάθεται σε μία ταβέρνα και να παζαρεύει ολόκληρη νύχτα και την επόμενη ημέρα, ένα “παικτάκι” τύπου Μπίσσα και με πιάνει, ειλικρινά σας λέω, μεγάλη μελαγχολία και απογοήτευση.

Νόμιζα πως μετά από 60 και κάτι χρόνια πια ζωής και πάνω από 40 σε αυτή την δουλειά, νόμιζα ξαναλέω, πως τα είχα δει όλα, όμως (δυστυχώς, ξανά), δεν ήταν έτσι, έχω και άλλα πολλά τέτοια να δω και το βαρέλι έχει και άλλο πάτο…

“Πόρτα”  ο Λιόλιος στην Καλαμάτα μας, “πόρτα” ένας… Γκασούκας, “πόρτα” ΄τώρα και ο Μπίσσα, ενώ πέσαμε τα πόδια να να πείσουμε και ένα Λαθύρη (τον άφησε και αυτόν να φύγει ο Πάμισος), να φορέσει την τιμημένη “μελανόλευκη”, μαζί με τον… Τσόπελα, τον Μπίζο και τον Κόκκαλη…

Ο Μπίσσα, που – μιας και επιτρέψτε μου, λόγω και καταγωγής, να ξέρω κάπως καλύτερα τα θέματα του Παμίσου από τον φίλο, αδελφό και άριστο συνάδελφο,  τον Σωτήρη  – ήταν και η αιτία – αφορμή να φύγει ο αγωνιστής, ο φιλότιμος (συνάμα, συμπλεγματικός και ανασφαλής πάντα) και εργατικός Μαντζούνης από το “Νησί” μας.  Θυμίζω θλιβερό επεισόδιο στον Μελιγαλά, απειθαρχία του στους αγώνες, απουσία από τις προπονήσεις και άλλα πολλά και πολύ… χειρότερα.

Ευτύχημα για την Καλαμάτα που τελικά δεν τον πήρε, “κατάντια” όμως που τον παρακάλαγε και ειδικά (για) το αντικείμενο, το γεγονός, ο απίστευτος λόγος που χάλασε η μεταγραφή του, τον οποίο και προαναφέραμε…