Ο “Νονός” γράφει: Καλώς ήρθες ξανά στη Μαύρη Θύελλα, μεγάλε Νίκο Αναστόπουλε!

• Γράφει ο παλιός φίλαθλος Π. Παναγιωτόπουλος και νονός της ΙΑΧΗΣ «Μαύρη Θύελλα» (1968-69 Καισαριανή).

Εάν ήταν οι παίχτες όλοι Έλληνες, το έργο του προπονητή θα ήταν πολύ απλό ως προς το θέμα της πειθαρχίας, της νοοοτροπίας και της συνεννόησης(το κυριότερο).
Τώρα όμως στην παρούσα φάση του καινούργιου πύργου της Βαβέλ (παγκοσμιοποιήση), το ρόστερ της κάθε ομάδας από Γ Εθνική έως και της ομάδας που πρωταγωνιστεί στην Α΄Εθνική έχει γεμίσει από πλειάδα ξένων αμειβομένων παιδιών, τα οποία άλλα σωστά και άλλα λάθος σκεπτόμενα, έχουν καβαλίσει το καλάμι ότι και καλά είναι όλοι τους εφάμιλλοι του Μέσι ή παλιότερα του Βαν Μπάστεν. Και άντε λοιπόν σημαντικέ αδερφέ να τους βγάλεις από το μυαλό ότι την Κυριακή της γιορτής και της τελετουργίας της συγκομιδής των 3 βαθμών, ότι δεν θα είναι στην 11αδα.
Ποιος είδε τον θεό και δεν τον φοβήθηκε! Ο πρώτος κλωτσάει τον πάγκο, και ένας άλλος σε ξένη γλώσσα βρίζει!ο τελευταίος από τους παρεξηγημένους χτυπάει την πόρτα των αποδυτηρίων στη μούρη των «συμπαικτών-αδερφών υποτίθεται» και διατυμπανίζει στο διάδρομο φεύγοντας ότι δεν θα ξαναέρθει στην προπόνηση της ομάδας.
Αλλοφροσύνη! Τρέλα μεγάλη! Ο καθένας θέλει να είναι ευχαριστημένος. Πρώτος εγώ ο φίλαθλος θέλω πάση θυσία τους 3 βαθμούς, δεύτερος του λόγου του ο πρόεδρος θέλει σίγουρη την επένδυση χρημάτων του και τελεσίδικο γεγονός τη νίκη, διότι και αυτός αγαπάει την ομάδα που επένδυσε, τρίτο ο διαιτητής ο κακομοίρης κοιτάει τους δυο πάγκους…ποιος είναι προπονητής με κύρος? Είδε λοιπόν ότι στον πάγκο της Μαύρης Θύελλας(της ομάδας με τα περισσότερα εισιτήρια επαρχιακής) είναι ο Αναστό, το φόβητρο των δύστυχων αντιπάλων-τερματοφυλάκων που του λόγου του μαζι με το Θωμά Μαύρο είχαν ξετινάξει τα δίχτυα περισσότερες φορές από τα υπόλοιπα σέντερ φορ της Ελλάδας.
Στον άλλο πάγκο π.χ της Ζακύνθου ο Καπανδρίτης ο σκληροτράχειλος παίχτης που είχε σπάσει πόδια!! Που λέμε λαϊκιστή των παιχτών του Παμίσου,της Παναχαϊκής, του Άργους και της Κορίνθου.
«Ο μακροσκελής πρόλογος ήταν σκοπίμως για να καταλάβει και ο πιο κουτός ή ποιο απαιτητικός φίλαθλος πόσο δύσκολο είναι το έργο στην παρούσα εποχή των κυρίων κυρίων προπονητών.»
Οπότε τελικά φτάνοντας στην ουσία του κειμένου χωρίς πλέον να μακρυγορούμε, σας λέγω ότι είμαι κατενθουσιασμένος με την επάνοδο του παλαιού-παικταρά και τωρινού προπονηταρά Νίκου Αναστόπουλου, κλείνοντας την γραφή αναφέρομαι στα περσινά λόγια του βοηθού του Άριαν Μπελά:
-Aυτό που βλέπετε η ομάδα να ρολάρει καλά και να είναι δεμένη σε όλες τις γραμμές της έχοντας την απόλυτη συνοχή, δεν είναι έργο δικό μου, αλλά του κυρίου Νίκου!
Και εγώ του λόγου μου ο ταπεινός, τρελαμένος ακόμη στα 69 μου χρόνια και με μικροπροβλήματα καρδιάς, δεν ξεχνώ ότι η μοναδική ομάδα που νίκησε τον Λεβαδειακό ήταν η καταξιωμένη αναδεξιμιά μου.
Νίκο μου καλωσόρισες και σιδεροκέφαλος, μόνο λίγη υπομονή με τους πιο φανατικούς φιλάθλους της Ελλάδας!

Αλλά βρε Νίκο μου για το καλό της πολυαγαπημένης τους ομάδας γκρινιάζουν και πολύ καλωσόρισες πανάξιε…Αναστό-μας.
Υ.Γ Μετά τιμής (ακόμα τη διατηρώ).
Τάκης ο άρρωστος νονός της Ιαχής «Μαύρη Θύελλα» ο φίλος σας λογοτέχνης, συγγραφέας. Ο Αδυσώπητος