Από το πρωί η Κυριακή (3/11ου) φώναζε εξόρμηση με τον Σύλλογο Πεζοπόρων και Ορειβατών Καλαμάτας ”Ο Ευκλής”…γλυκό πρωινό, δροσούλα φθινοπωρινή και μια ανατολή γεμάτη υποσχέσεις…τοπία χωμένα στην πάχνη σε αναμονή της νέας μέρας…
Αρχαία Νεμέα…με δύο εισόδους…
Απ’ τη μια του Δία ο Ναός…τον θεμελίωσε ο Ηρακλής, όταν εδώ σκότωσε τον υπερφυσικό λέοντα, προσφορά στον Θεϊκό Πατέρα ;
Γράφει η εκδρομέας Μαρία Πουλάκου
Με φαντασία μόνο αντιλαμβάνεσαι το μέγεθός του…δεσπόζει στον χώρο με τους εννέα απ’ τους 36 κίονες να λάμπουν ολόρθοι στο φως…κυπαρίσσια και πεύκα σαν να προσέρχονται – προσεύχονται στον Ουράνιο Θεό…ήχος καμπάνας και ψαλμωδίες ενώνουν το αρχαίο με το νέο…Ιησούς; Δίας;
Και το μουσείο…αγγεία, κτερίσματα τάφων, στλεγγίδες, όπλα, νομίσματα… και μακέτα άψογη δίπλα στη τζαμαρία με θέα στον χώρο, να σου εξηγεί πού είναι τι: το λουτρό, ο ξενώνας, ο δρόμος προς το στάδιο.
Κι η μεγάλη έκπληξη: ο θησαυρός των Αηδονιών…η Αραιθυρέη του Ομήρου, που πρόσφερε άνδρες και πλοία στον Τρωικό πόλεμο…με τον μαγευτικό καταρράκτη, τα πλατάνια και τ’ αηδόνια να κελαηδούν…
Πολύχρυσος μυκηναϊκός πολιτισμός… οι τάφοι των Αηδονίων πλούσιοι σε κτερίσματα…σύληση, λαθρανασκαφή και τυμβωρυχία…παρέμβαση, ματαίωση δημοπρασίας και επαναπατρισμός… θαυμασμός για την τέχνη και την εκλεπτυσμένη τεχνική…
Απ’ την άλλη το Στάδιο…σαν νεαροί αθλητές περνούμε απ’ τα αποδυτήρια στη θολωτή είσοδο…τόσο σκοτεινή σαν να οδηγούμαστε μέσ’ απ’ την πύλη του χωροχρόνου, απ’ το σκοτάδι στο φως…δε φοράμε λευκό χιτώνα ούτε ακούμε τις ιαχές των θεατών, δε μας δένουν κορδέλα της νίκης στο κεφάλι ούτε στεφάνι από αγριοσέλινο.
Είναι η νίκη εφήμερη…η χαρά είναι παντοτινή και συμπληρώνεται απ’ την επίσκεψη σ’ αμπελώνα…ευλογημένος τόπος… σειρές στοιχισμένες στα χρώματα του φθινοπώρου ως όπου φτάνει το μάτι, το οινοποιείο, τα κελάρια, τα βαρέλια, τα αρώματα, οι γεύσεις…χαλαρώνουν οι άνθρωποι, ανοίγονται οι καρδιές…
Κι έπειτα η ανάβαση… πέτρινη σκάλα με πολλές στροφές, η Παναγία του Βράχου, τα κελιά, το Καθολικό, το αψιδωτό κωδωνοστάσιο, οι πολεμίστρες, ο πλακόστρωτος εξώστης και το τείχος…πάνωθε μας και δίπλα ο κάθετος βράχος…απειλή και προστασία…κάτω στα πόδια μας ένας τεράστιος αμπελώνας η λεκάνη της Νεμέας…
